Τετάρτη 8 Σεπτεμβρίου 1999

ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ



Άμεση ήταν η κινητοποίηση των μελών της Ελληνικής Ομάδας Διάσωσης στον τελευταίο καταστρεπτικό σεισμό της Αθήνας. Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης η δυσάρεστη είδηση, άτομα της Ε.Ο.Δ. Θεσσαλονίκης βρέθηκαν σε πλήρη ετοιμότητα, περιμένοντας το σήμα του περιφερειάρχη Κεντρικής Μακεδονίας για να μεταβούν στις περιοχές της Αθήνας που επλήγησαν από το σεισμό. Το ίδιο κιόλας βράδυ της 7ης Σεπτεμβρίου, 10 μέλη της Ε.Ο.Δ. Θεσσαλονίκης και αρκετά της Ε.Ο.Δ. Πάτρας, βρίσκονταν στα γραφεία της Ricomex, προσφέροντας τη βοήθεια και τις γνώσεις τους για τον εντοπισμό αγνοουμένων. Άλλωστε είναι είδη γνωστό, ότι μέλη της Ε.Ο.Δ. έλαβαν μέρος σε ανάλογες επιχειρήσεις στο παρελθόν, στο σεισμό του Αιγίου και της Τουρκίας. Τελικά 30 μέλη από Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Κομοτηνή, Τρίκαλα και Αθήνα δούλευαν επί 5 μέρες στα συντρίμμια της Ricomex συμβάλλοντας στον απεγκλωβισμό αρκετών αγνοουμένων. Αξίζει να σημειωθεί, ότι η συνεργασία της Ε.Ο.Δ. με την Ε.Μ.Α.Κ. και τις ομάδες διάσωσης από την Τουρκία, τη Γαλλία, το Ισραήλ και την Ελβετία ήταν άψογη.
Υπήρχαν εγκλωβισμένοι 4 ζωντανοί και 32 νεκροί.Το τμήμα Κομοτηνής συνεργάστηκε με την κρατική ομάδα της Γαλλίας.

Παρασκευή 6 Αυγούστου 1999

ΣΕΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ


Το πρώτο συνεργείο της ΕΟΔ έφυγε σε συνεργασία με τους "Γιατρούς του Κόσμου". Το δεύτερο συνεργείο οργανώθηκε από το τμήμα Κομοτηνής. Ο πρώτος σταθμός ήταν το μερικώς κατεστραμμένο ΙΣΜΙΤ, όπου η ομάδα παρέμεινε μία ημέρα. Την δεύτερη και τρίτη ημέρα βρίσκονταν στο ΓΚΟΡΣΤΖΟΥΚ όπου η καταστροφές ήταν πολύ μεγάλες, ενώ την 4η και τελευταία ημέρα της παραμονής της, η ομάδα κατευθύνθηκε στο ΝΤΕΓΚΙΕΡΜΕΝΤΕΡΕ. Ο σκοπός του συνεργείου ήταν η ανεύρεση επιζώντων. Η όλη κατάσταση στις κατεστραμμένες περιοχές ήταν με δυσκολία ανεκτή. Η μυρωδιά από τις εκατοντάδες των πτωμάτων ανυπόφορη, το τοπίο ένας κρανίου τόπος. Αυτό που έκανε μεγάλη εντύπωση στα μέλη της ομάδας ήταν η φιλοξενία των Τούρκων και η γενικότερη συμπεριφορά τους, αφού ακόμα και στις άσχημες αυτές στιγμές, προσέφεραν απλόχερα τροφή και στέγη. Το ευχάριστο, λοιπόν, που προέκυψε από το δυσάρεστο γεγονός των καταστροφών του σεισμού ήταν το πνεύμα συνεργασίας και άμιλλας που καλλιεργήθηκε μεταξύ των δυο γειτονικών λαών...